Tujhé Dékhā Tujhé Chāhā-3

 

Tujhé Dékhā Tujhé Chāhā Tujhé Chodā Mainé

Aur chodtā rahūn tujhé hai bas yehī duā

‘The fifteen days of intense sex, love and lust’

Durgesh

Chapter 1

Chapter 2

Chapter 3

Dr. Farīdah Jalāl Sheikħ

After 12.00 PM: Pahlī Raat

Naziya Khan ne apne donon bađé bađé vishāl sudaul Pakistani Musalmān koolhe oopar uthāyé bistar se aur kaskar ek dhakkā lagāyā.

Jaantā thā main.

Yahi karégī Naziya Khan.

Naziya Khan koī pahli Pakistani Musalmān lađkī nahīn thī jise main chod rahā hoūn.

Eīshāno Vishvvédsah!  Kitni Pakistani Musalmān lađkiyon ko chod chukā thā main abhi tak.

Jab se hosh sambhālā thā, ek yahi kaam to thā jo mujhe theek se karne de rahī thin merī Musalmān Maħbūbāyén!

Is måāmlé men itnā ittiħād thā sāliyon ke beech ki har koī ek doosri ki madad tatkāl karne lag jātī thī.

Har naī aane wālī pahle se chudvāne wāliyon ki lāđlī huā kartī thī, sautan nahīn! Raqeeb nahīn!

Main merī Musalmān Maħbūbāon ke is beħad suljhe hué attitude par chakit thā.

Phir patā chalā thā ki merī Begum Sāħibā Kħātooné Jannat Ħazrat Saiyadā Fātimā razee Allāhu tåālā ånhā kħās taur par iske liye tulī huī thin ki har Musalmān lađkī aur har Musalmān åurat keval aur keval mujhse hi chudvāyé aur kisi se hargiz nahīn.

“Pāgal ho gaī hai kyā Sālī! Tū?” Maine use dāntā thā.

“Durgesh!” Mere dost aur sālé Saiyad Aħmad Muħammad Ålī ne tatkāl prativād kiyā thā.

“Achchhā! To aap hain iski in sab ħarkaton ke peechhe?”

Merī Begum Sāħibā Kħātooné Jannat Ħazrat Saiyadā Fātimā razee Allāhu tåālā ånhā ne muskurākar apne Bhāījān ki taraf garvpoorvak dékhā thā.

“Main Bahutkħushnasīb hūn, Bhāījān! Kħātooné Jannat Ħazrat Saiyadā Fātimā razee Allāhu tåālā ånhā Jigar goshae rasools bhī is måāmlé men itni kħushnasīb nahīn thin ki unka koī aap jaisa bađā bhāī hotā.”

Aħmad ne muskurākar apni chhoŧī   bahan ki péshānī choom li.

“Ħuzoor Aħmad Sāħab!” Main daant peeskar bolā, “Aap mujhe yeh batane ki zahmat gavārā karenge ki kitni Musalmān lađkiyon aur kitni Musalmān åuraton ko mujhse chudvāné ke båd aap kā yeh shauq poora hogā?”

Aħmad hinhināyā.

“Yaar! Tū chodé jaa na! maze le! Aam khā! Péđ kyon ginné lagtā hai beech beech men is taraħ baar baar?”

“Mujhe ek baar pleurisy ho chuki hai. Yaad hai na aapko?”

“Main Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ se is måāmlé men mil chuka hūn jinhone tumhārā treatment kiyā thā.”

“Treatment kiyā thā.” Main bhinnākar bolā thā, “Sālī ne chudvāyā thā mujhse fees men!”*

Main stabdh rah gayā thā.

“Kyā? Aap ko fees men merā Hindu Lund chāhiyé?”

“Merī Lebanese Årab Musalmān Choot ke andar!” Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ is taraħ nihāyat hi itmīnān ke sāth muskurāī thī jaise voh koī abnormal baat kar hi na rahī ho, “Isse achchhī aur koī fees de hi nahīn sakte aap mujhe! Bābā! Main kħūbsūrat hūn. Naujavān hūn ħaseen hūn. Aap kyā samajhte hain? Main aap ko koī lutf nahīn de saktī?”

Main muskurāyā.

“Sālī! Tū Doctor hai?”

Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ khilkhilākar hans pađī.

“Gālī de rahe ho mujhe? Yåni merī munh maangi fees mujhe dene ke liye tayyār ho?”

“Is savāl kā jawab pane ke liye vahan apni executive chair par mat baithī rah. Chal uth vahan se aur idhar aa kar merī god men baith.”

Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ pulkit hokar uthi aur ghoomkar tatkāl merī Hindu purush god men aa baithī.

Beħad ħaseen thī Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ.

Uske Lebanese Årab Musalmān Koolhe itne bađé bađé sudaul vishāl aur mast the ki unki garmi paakar merī Hindu Purush god jhulas uthi.

Merā Hindu Lund tatkāl uthkar Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ ke donon ħaseen dilkash Lebanese Årab Musalmān Koolhon ke beech samāne lagā.

Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ ne apni donon gori gori ħaseen chikni Lebanese Årab Musalmān baanhen uthākar merī Hindu gardan ke aas paas dal deen.

Mere donon Hindu Purushādhar pyār se choom liye usne.

“Thank you! Meharbani! Ināyat! Karam!”

“Sālī! Tū Doctor hai ya shāårā hai?”

“Mujhe pyār karo na!”

“Abhi chudvāyégī?”  Maine Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ ki intihāī ħaseen Lebanese Årab Musalmān aankhon men jhānkā.

“Haan! Kyon? Abhi chodne kā mood nahīn hai? Main banātī hūn na tumhārā mood.”

“Mood to ban jāyegā, kintu tū kħud kah rahī thī ki mujhe yeh beemārī raat din se lađkiyon aur åuraton ko chodte rahne ki vajah se huī hai.”

“Mujhe chodne se tumhārī yeh beemarī nahīn bađhégī. Ulte theek hogi.”

“Kyā matlab? Main tujhé chodūngā aur merī pleurisy theek hogi?”

“Yaqeen nahīn hotā na?” Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ mujhe aankh maarkar muskurāī, “Lekin tum dekhnā. Hogā yehi. Jaise jaise tum mujhe chodte jaoge tumhārī beemari theek hoti jayegi.”

“Åjeeb Doctor hai, yaar! Tū! Chudvākar ǐlāj kartī hai!”

“Hey! Sirf tumse! Sirf tumse! Har kisi se nahīn. Mere Shauhar, Dr. Jalāluddīn Ibrāhīm Sheikħ ke båd tum aaj doosre shakħs hoögé jo mujhe chodoge.”

“Yåni yeh pahli bewafāī hogi jo tū apne Shauhar se karégī?”

“Aré! Tum kis duniyā men rahte ho? Zamānā Bahut badal chukā hai, Durgesh Sāħab! Iske sāth chalnā sīkhiyé! Sex ab aaj vaisi privileged thing nahīn rahā, jaisa kabhī thā. Aaj sex mutual consent kā subject hai. Two persons, whether males or females, having mutual consent, can have sex if they like to have it. One minute! Meet my husband if you are feeling awkward.”

Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ ne phone uthakar mouthpiece men kahā, “Jalāl! Will you come here, please?”

Phir receiver wapas cradle par rakhti huī bolī,

Jalāl aa rahā hai.”

Jalāl aapke Shauhar kā naam hai?”

Dr. Jalāluddīn Ibrāhīm Sheikħ―abhi bataya na tumhen!”

Main Dr. Jalāluddīn Ibrāhīm Sheikħ ko dekhkar chakit rah gayā.

Voh ek motā kālā syāh bhainse jaisa shakħs thā.

Mujhe vishvas nahīn huā ki Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ jaisi Ħusnparī vāqaåee us mote kāle syāh bhainse ki bīvī hai.

Ab merī samajh men aa gayā ki voh mujhse kyon chudvānā chāhtī thī.

Romance to kisi insān se hi kiyā jā sakta thā na.

Bhaise se kaise kiyā jā sakta thā?

“Hello! Durgesh Sāħab!” Dr. Jalāluddīn Ibrāhīm Sheikħ nihāyat hi kħush ikħlāqī ke sāth mujh se hāth milātā huā bolā thā, “Hamārī Begum Sāħibā bađī tåreef kar rahī thin aap ki. Kah rahī thin aap ne itni Musalmān lađkiyān aur itni Musalmān åuraten chodi hain, aur itni zyādah chodi hain ki aapko pleurisy ho gaī hai.”

Eīshān!

Eīshān Eīshān! Shammā Shamīshān!

Main aankhen phāđ phāđ kar us åjeeboghareeb shakħs ko dekh rahā thā jiskī Bīvī merī god men baithī huī thī aur jo phir bhī mujhse is taraħ hāth milā rahā thā jaise merī god men uskī nahīn, merī kħud ki Bīvī baithī huī ho.

Zamānā sachmuch Bahut zyādah taraqqī kar gayā thā.

Jalāl!” Uskī Begum Sāħibā merī god men baithī huī muskurāīn, “Meet Durgesh. He is the great man who has fucked countless Årab Muslimāt and Other Muslimāt Beauties to the extent that he is suffering now from pleurisy.”

Bhainsā ek sofe par pasar gayā.

“Bravo, Durgesh Sāħab! Bravo! You are really enjoying your life. ‘Zindgi zindadili kā naam hai. Hum jaise Murdadil kħāk jiya karte hain.”

“Jee! Jee! Aap bajā farmaate hain. Lekin main apni isī zindadili ki vajah se pleurisy―”

“Theek ho jayegi! Theek ho jayegi! Hamārī Begum Sāħibā kā dåvā hai ki voh aapko sex therapy se theek kar dengi.”

Main jaise aasmān se gira.

“Jee? sex therapy se? arthāt mujhse chudvā chudvā kar mujhe theek kar dengi?”

“Aap ko yaqeen nahīn ho rahā na? Mujhe bhī nahīn ho rahā thā. Lekin jab Begum Sāħibā ne mujhe apni theories samjhāīn―”

Theories?” Main baukhlā kar bolā.

Man hi man men saikđon, hazāron, gāliyān de dālīn maine Aħmad ko.

Sālé ko yehi åjeebogharreb Doctor mili thī tamām kāynāte kul men― chudvā kar ǐlāj karne wāli.

Sex therapy!

My foot!

Vaise Laundiyā beħad ħaseen thī isliye is kħayāl mātr se mere man men ladduon par laddū phoot rahe the ki yeh mujhse chudvāyégī aur mujhse chudvā chudvā kar hi merā ǐlāj bhī karégī.

Sex therapy!

Eīshān Eīshān! Shammā Shamīshān!

“Aap ne Sigmund freud ko padha hai?” Kālā syāh Bhainsā poochh rahā thā.

Main tatkāl sambhlā.

Merī pasand kā subject prārambh ho gayā thā.

Sigmund freud was one of my favorites.

“Jee! Jee haan! Jee haan! Sigmund freud is one of my favorites.”

“Tab to hamārī Begum Sāħibā ne bilkul sahi aadmi chuna hai ǐlāj aur PhD ke liye.”

“Ǐlāj aur PhD?”

“Hamārī Begum Sāħibā Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ sex specialist aur sex therapist hain.”

“I see.”

“Jab se aap kā naam sunā thā, sex ke måāmlé men unique hone kā, aap se milne ke liye beqarār ho rahī thin.”

“Beqarār?” maine poori besharmī se uskī Bīvī ke Lebanese Årab Musalmān Koolhe sahlaye, uskī aankhon ke saamne.

Bhainse ko koī asar nahīn pađā.

Dr. Jalāluddīn Ibrāhīm Sheikħ usi taraħ mand mand muskurātā huā bolā.

“Jee! Beqarār. Durgesh Sāħab! Hamārī Begum Sāħibā ki Bahutsi saheliyān aapse chudvā chukī hain.”

“Abhi bhī Chudvātī rahti hain.” Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ ne apne Shauhar ki baat aage bađhāī.

“Aap log mahān hain.”

Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ hans pađī.

Voh samajh gaī thī ki main uske Shauhar ko zaleel karne ki koshish kar rahā hūn.

Shauhar muskurāyā.

“Un tamām khushqismat aur samajhdār khawāteene karām―”

Dr. Jalāluddīn Ibrāhīm Sheikħ ki baat beech men hi kaat di maine.

Uskī Bīvī ke urojon se khelta huā main bolā.

“Jo mujhse chudvā chukī hain aur jo abhi bhī mujhse Chudvātī hain, unhen aap kħushqismat aur samajhdār khawāteene karām maante hain, Dr. Jalāluddīn Ibrāhīm Sheikħ?”

“Aapse chudvā chuknā ek lađkī aur ek åurat ki kitni bađī kħushqismatī hai, iska aħsās kħud aap tak ko nahīn hai Janab! Aap voh unique shakħs hain jiska achetan mashtisk, jiskā subconscious mind sex ke måāmlé men yeh unique conviction rakhta hai, ki aap Ever-Eighteen hain, aur har sex kick ke sāth aapke Hindu Lund ki lambāī, motāī aur sakhtī us vaqt tak bađhtī jātī hai, jab tak ki voh sharmgāh ise afford kar sake, jiske andar voh us vaqt maujūd ho.”

Main hakkā bakkā sa us shakħs ki taraf dekh rahā thā, jise main number ek kā bewaqoof aur zaleel insān samajh rahā thā.

Voh mujhe yeh samjhā rahā thā ki merā Hindu Lund scientifically unique kyon hai, aur kyon uskā muqāblā koī aný paurushāng nahīn kar saktā.

Agar yeh vyakti sachmuch hi itnā samajhdār thā to apni Bīvī ko merī banné se kyon nahīn rok paa rahā thā?

Durgesh Sāħab!” Dr. Jalāluddīn Ibrāhīm Sheikħ aage bolā, “Aapki god men baithī huī hamārī Begum Sāħibā Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ darasal hamare lāyaq nahīn hain. Darasal main unke lāyaq nahīn hūn. Voh aapki god men hi achchhī lag rahī hain.”

“Jalāl!” Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ ne kuchhh kahne ki koshish ki, lekin Dr. Jalāluddīn Ibrāhīm Sheikħ ne use haath uthā kar rok diyā.

“Fareedā! Tumhārī aur merī koī Jođī nahīn hai, yeh har koī janta aur manta hai. Main pahle din se hi is baat ko manta aya hūn isiliye maine aaj tak kabhī tumhen Shauhar ki ħaisiyat se haath nahīn lagāyā.”

“Jalāl!”

“Tum Durgesh ke lāyaq ho, Fareedā! Aur Durgesh tumhāré lāyaq hai. Tum Durgesh ke Hindu Lund ki salāħiyāt ki madad chāhtī ho, sex therapy par PhD karne ke liye. Tum manti ho ki Durgesh ki pleurisy ki asal vajah physical na hokar psychological hai―”

“What?” Maine chaunk kar merī god men baithī huī Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ ki taraf dékhā.

Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ muskurāī.

Durgesh! Meri Jān! Tumse mutawātir yeh kahā jā rahā thā, bachpan se, ki har vaqt lađkiyon aur åuraton ko chodte rahna achchhī baat nahīn hai. Tumhārā beħad mazboot strongest sub conscious mind kabhī is baat ko poori taraħ accept nahīn kar saka, isliye tumhāré shabo roz ke sambhogon par to iska koī asar nahīn pađā. Lekin―”

“Lekin?” Maine teevr svar men prashn kiyā.

Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ ne merā Hindu Lund mere pant ki zip kholkar baahar nikāl liyā aur use apne daayen hath ki mutthi men jakađ kar mujhe dikhati huī bolī.

“Yeh tamām åālmīn kā sabse zyādah chamatkārik lund hai.”

“Main kuchhh aur poochh rahā hūn.”

“Main vohi batā rahi hūn. Is chamatkārik lund kā mālik tamām åālmīn par ħukūmat kar saktā hai.”

“Kyā bakvās kar rahī hai?”

“Merī baat samajhne ki koshish karo, merī jaan! Tumhāré paas tamām åālmīn kā sabse bahtareen lund hai. Agar tum iski kħidmāt mere ħavālé kar sako, to main tumse vådā kartī hūn ki main kuchhh hi saalon ke andar tumko multi millionare banā dūngi.”

Merā svar talkħ ho uthā.

“Tū mujhe male prostitute ban jaane ki salāħ de rahī hai?”

“Main tumhen Sex-therapist ban jaane ki salāħ de rahī hūn.”

“What?”

“Yes! My darling! Jaise main tumse chudvā chudvā kar tumhārī pleurisy kā ǐlāj kar sakti hūn, tum bhī lākhon karođon Musalmān lađkiyon aur Musalmān åuraton ko chod chod kar unhen nai zindgi de sakte ho, unhen marne se bachā sakte ho.”

“Main―?” Maine is taraħ Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ ki taraf dékhā, jaise voh pāgal ho gaī ho, “Main aesa kar saktā hūn?”

“Haan! Tum aesa kar sakte ho, aur iske liye tumhen koī aur atirikt qualification ħāsil karne ki koī zaroorat nahīn hai.”

“Tū jāntī hai tū kyā kah rahī hai?”

“Main kħūb achchhī taraħ jāntī hūn ki main kyā kah rahī hūn. Dekho Durgesh! Allah ne tumhen tamām åālmīn kā sabse bahtareen chamatkārik lund diyā hai, taaki tum isse insāniyat ki kħidmat karo aur―”

“Aré! Main isse kyā kħidmat kar saktā hūn insāniyat ki?”

“Tum isse insāniyat ki voh kħidmat kar sakte ho jo tumhāré ålāvā aur koī nahīn kar saktā, kyonki tumhāré ålāvā aur kisi ke lund men aesi chamatkārik salāħiyāt hain hi nahīn.”

Hansā thā main.

“Ab nahīn mar pāyegī Naziya! Tū itni āsānī se. Ab merā Hindusthani Hindu Lund teri Pakistani Musalmān Choot men samānā shurū ho chukā hai. Ab tū pandrah din raat ke liye nath gaī mujhse.”

Uskī donon nangi ħaseen Pakistani Musalmān tāngen maine uthā kar mere nagn Hindu kandhon par rakh li thin.

Apna nichlā honth apne oopar ke daanton tale dabā liyā thā Naziya Khan ne aur aesi shaitān masti bhari nigahon se merī taraf dekh rahī thī ki merā Hindusthani Hindu Lund aur bhī adhik buri taraħ thanthanātā jā rahā thā utārottar.

Maine mere donon Hindu Purushādhar uske donon Pakistani Musalmān urozon ke beech ki ghātī par rakh diye.

Naziya Khan kānpī.

Apne aap ko pighalti huī maħsoos kiyā Naziya Khan ne.

Choot ke andar Durgesh ke Hindusthani Hindu Lund kā supāđā aur urozon ke beech ki ghātī par Durgesh ke donon Hindu Purushādhar!

Yehi to chāhtī thī voh!

Yehi to sapne dekhe the usne.

Originally yeh kħvāb uskī bađī bahan Zohra Khan ne dékhā thā.

Unka kħvāb kabhī poora nahīn ho paya lekin unki chhoŧī   bahan is kħvāb ko poora kar sakne men kāmyāb bhī ho gaī.

Kaisa lagega Zohra Bājī ko, jab yeh janengi voh ki jis Durgesh ke voh sirf kħvāb hi dekhti rahin, unki chhoŧī   bahan usi Durgesh ko ħāsil bhī kar chuki hai.

Naziya Khan ke jazbāt tezi se umađ rahe the.

Merā ek haath uske donon ħaseen Pakistani Musalmān urozon se khelna lagā.

Ab voh donon poori taraħ nange jo the.

Merā doosrā haath uskī nangi kamar se hotā huā uske Pakistani Musalmān koolhon par jā thahra.

Naziya Khan ke donon Pakistani Musalmān koolhon ne mere Hindu haath ke sparsh par tankar, kanpkanpā kar, thirak kar apna response zāhir kiyā.

Naziya Khan ko aesa lagā jaise uske ghutne kamzor hote jā rahe hon.

Uske ħalaq se ānandmayee siskāriyān nikalne lageen.

Uske urozon ki botiyān sakħt ho gaī theen.

Maine haule se mere Hindusthani Hindu Lund par dabāv dālā.

Merā Hindusthani Hindu Lund aage ghusné lagā.

“Sī! Sī! Sī!”Naziya Khan siskī.

Uskī Pakistani Musalmān Choot kā rāstā chauđā hone lag gayā thā.

“Jo mankūħā Musalmān åuraten tumse Chudvātī hongi, unki chooton kā to kabāđā kar diyā kartā hogā tumhārā yeh poore barah inch lambā aur poore paanch inch motā Hindusthani Hindu Lund. Phir unhen apne Musalmān shauheron se chudvāné men bhala kyā lutf aata hogā.”

Main use aankh maarkar muskurāyā.

“‘Once with Durgesh, all the rest is trash’.”

Merā Hindusthani Hindu Lund ek chauthāī andar samā chukā thā.

Naziya Khan ko aesa lag rahā thā jaise uskī Pakistani Musalmān Choot ke andar aag lag gaī ho.

“Poora pél do na! Please merī Jaan!”

“Neeche se koolhe uthā kar dhakke mat lagana.”

“Maar dālo tum to mujhe.”

“Sālī! Thođā sabr kar. Chod rahā hūn main tujhé. Marī mat jā.”

“Sabr aur namaz se madad lo. Hai na?” Naziya Khan jalkar bolī, “‘Vaståīnū bissabri vassalāti. V’ innahā l’ kabīrtun illā ålalkħāsiåīn.’―ratā dālī hai yeh āyate Kareemā tumne mujhe. Allah ki panah! Tum Hindu ho ya Musalmān?”

Main use aankh maar kar muskurāyā.

“‘And resort to patience and Salāt for help. No doubt, Salāt is burdensome foe all except the devout.’―”

“― Al Qur’ān Al Kareem: 2Al Baqarah: 45-46.” Naziya Khan ne usi taraħ jalkar kahā, “Allah Qasam! Agar mai jāntī ki tum itne sharāratī ho―”

“To hargiz hargiz tumse Muħabbat nahīn kartī.” Maine muskurate hué merā Hindusthani Hindu Lund phir andar pélā.

Naziya Khan sab kuchhh bhool kar phir sisak uthi.

“Haye Allah! Sī! Sī! Sī! Sī! Sī! Sī!”

Merā Hindusthani Hindu Lund is baar ādhā andar samā gayā thā.

Us vaqt Naziya Khan ki kħushī ki intiha na rahī jab usne maħsoos kiyā ki main is baar merā ādhā lund ghuseđkar bhī nahīn ruka hūn aur mere Hindusthani Hindu Lund par merā dabāv nirantar jaari hai.

Teen chauthāī ―teen chauthāī se aage―

Naziya Khan pāglon ki taraħ mujhe choom aur chaat rahī thī.

Yeh aħsās hi nahīn huā thā is chakkar men use ki uskī Pakistani Musalmān Choot kā Prdae Bakārat is beech phat chukā hai aur usse kħoon bhī njklā hai.

Nikalne do―nikalne do―Koī parvāh nahinn―

Poori Choot phat jāyé Sālī aaj―

Naziya Khan ko Durgesh kā Hindusthani Hindu Lund aaj apni Pakistani Musalmān Choot ke andar chahiye―

Poora jađ tak andar chahiye―

Isī vaqt chahiye―

Fauran chahiye―

Yeh uske Hindu Piyā jee bhī kuchhh kam thođé hi hain.

Allah ki panāh!

Aesi sharāraten!

Aur voh bhī kab?

Jab lund andar ghus rahā ho!

Is taraħ tađpā tađpā kar chodtā hai koī kyā?

Aur voh bhī pahli baar?

Jaan nikāl kar rakh di uskī.

Choot men aesi aag lagi huī hai ki Allah ki panāh!

Aur inhen sharāraten soojh rahī hain!

Lund das inch andar samā gayā.

Ahāhāhā!

Gyārah inch!

Ahāhāhā hā hā hā hā hā!

Bas! Maar liyā maidān!

Sirf ek inch baahar bachā!

Ādhā inch!

Aré! Durgesh ruk kyon gayā?

“Ae!” Naziya Khan chīkħ kar bolī, “Poora lund andar karo! Koī sharārat nahīn! Main sab samajh rahī hūn. Pahli chudāī hai to kyā huā? Tumhārī sex stories to padhi hain maine. Aur unmen jab jab tumhārī koī heroine chudī hai tumse, darasal dil hi dil men, psychologically, Naziya Khan hi chudī hai tumse, uskī jagah! Physically tum yeh pahli baar chod rahe ho mujhe. Mentally karođon baar chudvā chuki hoon main tumse. Samjhe?”

“Thođā kam kar yaar!”

“Kyā thođā kam karoon?”

“Yehi karođon baar―”

“Kyon? Kyon kam karoon? Mujhe kyā kħvāb dekh sakne kā bhī ħaq nahīn hai? Aré! Ab kyā kħvāb bhī main tumse poochh kar dekhoongi?”

“Lekin karođon baar―”

“Haan! Haan! karođon baar! Nahīn kartī kam. Tum poora lund andar ghuséđo. Bewaqoof mat banao Naziya Khan ko. Samjhe?”

“Yaar! Tera Pardae Bakārat―”

“Haan! Phat gayā. Måālūm hai. Har lađkī kā phattā hai. Phir?”

“Aré! Kħoon bhī niklā hai.”

“Nikalne do! Har lađkī kā nikaltā hai. Phir?”

“Kyā phir?”

“Aré! Tumne kyā kiyā us kħoon kā?”Naziya Khan kichkichākar bolī.

“Maine? Main kyā karoon?”

“Use apne daayen haath ke angoothe men lagao aur usse merī maang bhar do.”

“What?”

“Use apne daayen haath ke angoothe men lagao aur usse merī maang bhar do. Oonchā sunne lage kyā dafåtan?”

“Achchhā Sālī! Le!” Maine kahā, uske Pardae Bakārat se nikalne wala kħoon mere daayen haath ke angoothe men lagāyā, aur usse Naziya Khan ki maang bhar di.

Naziya Khan mujhe aankh maarkar muskurāī.

“Ab jo båqī rah gayā hai voh bhī poora kar do, Sharāratī number one.”

“Ab kyā rah gayā Båqī?”

“Tumhen nahīn måālūm?”

“Mujhe nahīn måālūm.”

“To main uthati hūn mere Pakistani Musalmān koolhe aur poora kartī hūn voh jo tumne abhi bhī adhoora chhođ rakhā hai. Allaho Akbarrrrrrrrrrrrrrrrrrrr―”

Naziya Khan ne apne Pakistani Musalmān koolhe uthaye aur itnā kaskar dhakkā lagāyā neeche se ki ek hi dhakke men merā båqī samoochā Hindusthani Hindu Lund poora jađ tak uskī Pakistani Musalmān Choot ke andar samā gayā.

“Āhhhhh!” Naziya Khan siskī. Phir mujhe aankh maarkar muskurāī voh, “Ůmr qaid! Samjhe? Bađī mazboot Pakistani Musalmān jail hai. Tumhāré Hindusthani Hindu Lund ko to dekhti hūn ab main. Kħūb tang kiyā hai na isne? Savere se khujlā rahī thī meri Pakistani Musalmān Choot. Aur yeh ab jaakar andar ghusā hai. Aur voh bhī sau sau nakħre kar kar ke! Ůmr qaid! Koī appeal nahīn! Koī sunvāī nahīn! Ab baahar nikāl kar dikhāo thođā sa bhī, aese hi soormā bante ho to!”

Main bhī use aankh maarkar muskurāyā.

“Pakistan vapas jab jayegi―”

“Aur nahīn gaī to―?”

“Jana to pađégā Meri Jān!”

“Aur nahīn gaī to? Haath pakađ kar baahar nikāl doge ghar se?”

“Kyon bakvās kar rahī hai?”

“Yeh to pandrah din båd hi patā chalegā, Piyājī! Ki Naziya Khan Pakistan jātī hai, ya yahin Hindusthān men rahkar tumhārī Hindu pursh chhātī par moong dalti hai.”

“Kahnā āsān hai.”

“Karnā bhī utna hi āsān hai. Challenge to karo mat.”

“Tere Ammī Abbū jo Pakistan men hain―”

“Koī lađkī zindgi bhar apne Maike men nahīn rahti.”

“Chal Sālī! Mazāq kar rahī hai.”

“Pandrah din båd dekhna― Pandrah din båd.”

Maine merī kamar uthakar use chodnā prārambh karnā chāhā.

Naziya Khan ne fauran apni donon Pakistani Musalmān jānghon se merī sarvathā nagn Hindu kamar jakađ li aur apni donon tangen merī pusht par kasti huī bolī.

“Abhi to hilne dulne bhī nahīn dungi. Tumne din bhar mujhe tang kiyā hai na! Ab tum bhī bhugto.”

“Sālī! Lund andar ghuste hi shernī ban gaī hai.”

“Babbar shernī― Kħālis Pakistan ki. Ab dekhti hūn tumhāré Hindusthani Hindu Lund kā josh! Kħūb sataya hai na Naziya Khan ko? Isī vaqt kā intzar thā mujhe. Ab yah lund Naziya Khan ki marzi se hi andar baahar hogā. Aapki marzi se nahīn.”

“Aré! Chodne de Sālī!”

“Chod to rahe ho. Ghusā to huā hai poora jađ tak. Aur kaisa chodoge?”

“Aré! Āghāt lagane de na yaar! Yah kyā poora andar ghuseđkar chupchāp pađī huī hai.”

“Chupchāp nahīn pađī huī hūn. Baaten kar rahī hūn main tumse!”

Maine use mere Hindu bāhupāsh men sameta aur phir merī jānghen kholne ki koshish ki.

Naziya Khan ne phir se apni donon gori nangi chikni jānghen merī sarvathā nagn Hindu kamar par buri taraħ kas din.

“Nahīn! Abhi thođī der tak poora lund andar ghusa rahne do. Thođā sa bhī baahar mat nikālo. Mujhe Bahutachchhā lag rahā hai.”

“Kyā Bahutachchhā lag rahā hai?”

Naziya Khan ne muskurāté hué   merā munh chiđhāyā.

“Tumhārā Hindusthani Hindu Lund― merī Pakistani Musalmān Choot ke andar―poore kā poora jađ tak andar samāyā hua―soot barabar bhī baahar nahinn―”

Beħad kħush thī Naziya Khan.

Kħushī uske chehre se―uske ang ang se―chhalki pad rahī thī.

“Kħush hai?”

“Beħad! Durgesh tumhārā kitnā lambā hai―kitnā motā! Aur kitnā sakħt! Merī Pakistani Musalmān Choot ki to aaj qismat khul gaī.”

“Sachmuch kħush hai?”

“Sachmuch kħush hūn.”

Maine uske pyare pyare Pakistani Musalmān honth choom liye.

Naziya Khan pāgalon ki taraħ mujhe choomne chaatne lag gaī.

Main uske Pakistani Musalmān koolhe sahla rahā thā, uske uroz choom rahā thā, uskā poora ħaseen Pakistani Musalmān chehra mere Hindu Purush chumbanon se bhare de rahā thā.

‘Tera chehra hai ya Qur’ān kā pakeezā varaq

Teri aankhon men ħadisen likhi huī Jānum!’

Ab aur adhik prateexā kar sakna kathin thā mere liye.

Sar ke bālon se lekar pairon ke talvon tak poori taraħ nangi Naziya Khan ko buri taraħ kas kas kar chodnā prārambh kar diyā maine.

Is baar Naziya Khan ne apni jānghen nahīn kasin merī Hindu kamar par.

Apni donon jānghen khol din usne aur apni choost kasi huī beħad tight Pakistani Musalmān Choot ke andar mere Hindusthani Hindu Lund ke har Pravesh par mujhe buri taraħ choomne chaatne lag gaī.

“Allah Qasam Durgesh! Hum Pakistani Musalmān lađkiyon ko chodnā to bas tum Hindusthani Hinduon ko hi aata hai.”

“Sach?”

“Tum Pakistan chalo na, please! Merī sāri saheliyān itni pyasi hain. Tum sab ko chodnā.”

“Aré! Pahle tū to chudvā le!”

“Main to ab tumko utarne nahīn dūngī mere oopar se. Bas, ab chađhé raho isī taraħ Naziya Khan par pandrah din raat tak. Chodte raho mujhe. Pélté raho apna Hindusthani Hindu Lund merī choost kasi huī Pakistani Musalmān Choot ke andar.”

“Achchhā lag rahā hai?”

“Main jannate Phirdous men parvāz kar rahī hūn. Shukriyā! Thank you! Karam! Meharbani!”

“Merī Jaan! Meharbani to tum kar rahī ho mujh par―

‘Tumne mujhe dékhā hoke meharbān,

Ruk gaī yeh zammen,

Jhuk gayā aasman,

Jaane man! Jaane jaan!’”

Naziya Khan muskurāī.

“Tumhārā Hindusthani Hindu Lund― Allah Qasam! Itnā pyara lund hum Muslimāt ki qismat men hai―yaqeen nahīn hotā.”

Main Naziya Khan ke Pakistani Musalmān koolhe sahla sahla kar buri taraħ kas kas kar āghāton par āghāt lagaye jā rahā thā.

Naziya Khan mere Hindusthani Hindu Lund ke har Pravesh par kichkichā kichkichākar mujhe choom aur chaat rahī thī.

“Āh! Āh! Wāh! Isī taraħ, Durgesh! Isī taraħ Meri Jān! Tumhārā Hindusthani Hindu Lund baahar niklā―Shishnāgr tak baahar niklā ―aur―aur yeh phir andar gaya― Poora andar jađ tak samā gayā. Āh Durgesh! Mere pyare! Meri Jān! Tum ho to Naziya Khan hai, varnā mar jānā bahtar hai aesi zindgi se jismen tum na hoö―

Haaye!

‘Jiyen to jiyen kaise bin aapke?

Lagta nahīn dil kahin bin aapke.’

Durgesh! Tum soch lo ki karnā kyā hai. Main to nahīn jaane wali ab vapas Karachi. Yahin rahūngī tumhāré paas aur shabo roz chudvāūngī tumse! ”

“Pāgal ho gaī hain aap. Ab bakvās karni band karen aur chupchāp kħāmoshī se chudvāyen!”

“Kħāmoshī se to nahīn chudvā sakti main.”

“Kyā matlab?”

“Kisi ke baap kā dar pađā hai kyā? Aré! Tum mere ho! Tumhārā Hindusthani Hindu Lund merā hai. Merī Pakistani Musalmān Choot merī hai. Hum jab tak chahen aesh karen.

‘Hindu Purush Musalmān åurat raazi,

Phir kaun hotā hai kambakħt koī Musalmān qāzi?’

Māro kameene ko pakađ kar agar koī disturb kartā hai to.”

Main muskurāyā.

“Hindu Purush Musalmān åurat to haméshā raazi rahte hain Sālī! Tujhé kuchhh nahīn måālūm. Bachchī hai tū abhi.”

“Main 21 saal ki ho chukī hūn Janab!”

“To phir tujhé yeh kyon nahīn måālūm ki har Musalmān Laundiyā kisi na kisi Hindu Purush se hi chudvānā chāhtī hai originally. Har Hindu Purush kisi na kisi Musalmān Laundiyā kisi na kisi Musalmān åurat ko hi chodnā chāhtā hai originally.”

“Allah! yåni Hindu Purush Musalmān åurat natural pair hai?”

“Aur nahīn to kyā? Aur yeh pair kabhī na kabhī kahin na kahin kisi na kisi taraħ banker hi rahtā hai.”

“Ise koī nahīn rok saktā?”

“Ise koī nahīn rok saktā.”

Merā Hindusthani Hindu Lund satāsat bhakābhak samā rahā thā ab Naziya Khan ki gori choost kasi huī tight Pakistani Musalmān Choot men.

Chiknā hone lag gayā thā merā Hindusthani Hindu Lund Naziya Khan ki Pakistani Musalmān Choot ke ras se ālipt ho ho kar.

Mere Hindusthani Hindu Lund kā jo bhī ħissā uskī Pakistani Musalmān Choot se bāhar ātā thā voh bijli ki tez roshni men chamakne lagta thā.

“Durgesh kabhī light bujha kar nahīn chodtā.” Shāheen Khan ne bataya thā use, “Voh haméshā bijli ki, tube light ki, bharpoor roshni men hi apni Musalmān åuraton ko chodtā hai.”

“Sharm se mar jātī hongi bechāriyān.” Naziya Khan jhenpī jhenpī si bolī thī.

Shāheen Khan hansī thī.

“Tū to pāgal hai. Aré! Bahutmazā aatā hai itne tez light men ek doosre ko nanga dekhne men aur is taraħ behave karne men jaise nanga rahna hi theek normal behavior hai. Main ek baar Durgesh ke sāth poore ek hafte tak nangi rahī thī.”

Naziya Khan ki aankhen ħairat se phail gaīn.

“Poore ek hafte tak?”

“Poore ek hafte tak.”

“Kħūb maza āyā hogā.”

“Poochh mat. Mujhe aesa lag rahā thā jaise Durgesh Ħazrat Ādam ålaihissalām ho, aur main Ħazrat Ħavvā ålaihissalām; aur hum donon ek nai duniyā ki shurūåāt karne jā rahe hon.”

“Yåni Durgesh kuchhh aesa nayā deta rahtā hai apni Musalmān åuraton ko haméshā jo doosre unhen dene ke bāre men tasavvur bhī nahīn kar paate.” Naziya Khan ahista se bolī, “Isiliye jo ek baar Durgesh ki ho jātī hai phir use Durgesh ke ålāvā aur kisi ke sāth lutf hi nahīn ātā. Apne Shauhar ke sāth bhī nahīn. Durgesh phir har kisi ke liye uske Shauhar se bhī bađhkar ho jata hai.

‘Once with Durgesh, all the rest is trash’”

“Eieieieieieieieieieieieieieieieieiei―Allaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah!” Achānak hi Naziya Khan ke munh se halki si chīkħ nikal gaī.

Durgesh ne itnā kaskar pélā thā apna Hindusthani Hindu Lund uskī Pakistani Musalmān Choot ke andar ki voh apne aap ko chīkħ pađne se rok hi nahīn saki thī.

“Kahān kho gaīn merī Sarkār?”

“Phāđ dāloge kyā?” Naziya Khan jhunjhlākar bolī, “Itnā kaskar kyon pélā?”

“Aap ko hosh men lānā thā vapas. Aap Karachi chali gaī thin.”

“Karachi nahīn chali gaī thī, yahin thī.”

Merā Hindusthani Hindu Lund shishnāgr tak baahar nikal rahā thā, phir seedhā jađ tak samā rahā thā.

Phir shishnāgr tak baahar nikal rahā thā aur phir punah seedhā jađ tak samā rahā thā.

Naziya Khan beakħtiyār sisak rahī thī.

Itnā lambā!

Itnā motā!

Itnā sakħt!

Yā Allah!

Naziya Khan ki saansen baar baar tang rahī thin.

Aesa lag rahā thā use jaise zinda nahīn bachegi voh aaj.

Itnā lambā lund!

Itnā motā lund!

Itnā mazboot lund!

Hindusthani Hindu Lund!

Uskī Pakistani Musalmān Choot ke andar!

Achānak hi phir fakħr ho āyā use apne bemisāl Pakistani Musalmān Ħusn par.

Merā Hindusthani Hindu Lund phir andar samāyā.

“Aeieieiei―āhista― āhista Durgesh! Main kunvārī hūn Meri Jān! Pahli hi raat men phāđ kar rakh doge to phir båqī chaudah din raat kyā karoge?”

Tabhi merā Hindusthani Hindu Lund punah kaskar samāyā.

Ek baar phir phāđtā chalā gayā merā Hindusthani Hindu Lund Naziya Khan ki Pakistani Musalmān Choot kā rāstā ―andar jađ tak.

Naziya Khan kā jee chah rahā thā ki voh mere Hindusthani Hindu Lund ke uskī Pakistani Musalmān Choot ke andar har Pravesh par buri taraħ chīkħé!

Chillāyé!

Kahé―

“chhođ do―Lillāh!-―chhođ do―merī saans ruk rahī hai―nikālo― nikālo―ni―kā―lo―oooo―Yā Allah!-― Yā Allah!-――Phir―pel―diyā ― Phir―pel―diyā ― Phir―pel―diyā ― Phir―pel―diyā ― Phir―pel―diyā ―āāāāāāāāāāā―m―m―m―marī ―mar gaīīīīīīīīīīīī―Merī Pakistani Musalmān Choot Bahutchhoŧī   hai―tumhārā Hindusthani Hindu Lund Bahutlambā hai―Bahutmotā hai―Bahutmazboot hai―mat phāđo― mat phāđo― mat phāđooooooooooooo― Yā Allah!-― Yā Allah!-― Yā Allah!-― marī ― marī ―mar gaīīīīīīīīīīīī ―mar gaīīīīīīīīīīīī―”

Kitni mushkil se apne aapko yeh sab chīkħne chillāne se rok paa rahī thī voh, ya to yeh kħud Naziya Khan jāntī thī ya phir uskā Allah.

Naziya Khan ke donon nange gore bađé bađé sudaul vishāl Pakistani Musalmān koolhe merī donon Hindu Purush hatheliyon par rakhe hué the aur main kas kas kar merā Hindusthani Hindu Lund pélé chalā jā rahā thā uskī Pakistani Musalmān Choot ke andar.

Voh hil dul bhī nahin sakti thī mere Hindusthani Hindu Lund ke samne se.

Merī donon Hindu Purush hatheliyon par jame hué the uske Pakistani Musalmān koolhe.

Thik target par thī uskī kunvari Pakistani Musalmān Choot Durgesh ke Hindusthani Hindu Lund ke.

Allah!

Kitnā shareef samajhtī thī voh is Durgesh ko!

Aur darħaqīqat kitnā zabardasht sexy hai Durgesh.

Aese kas kas kar sex kicks lagā rahā hai apne Hindusthani Hindu Lund ke Naziya Khan ki Pakistani Musalmān Choot ke andar ki Allah ki panāh!

Allah meri taubah! Allah meri taubah!

Merā Hindusthani Hindu Lund Naziya Khan ki Pakistani Musalmān Choot ko chauđī kartā huā aage bađhta hi jā rahā thā.

Tujhé Dékhā Tujhé Chāhā Tujhé Chodā Mainé. Aur chodtā rahūn tujhé hai bas yehī duā.

Tujhé Dékhā Tujhé Chāhā Tujhé Chodā Mainé. Aur chodtā rahūn tujhé hai bas yehī duā.

Tujhé Dékhā Tujhé Chāhā Tujhé Chodā Mainé. Aur chodtā rahūn tujhé hai bas yehī duā.

Allah!

Allah!

Agar Durgesh use isī taraħ chodtā rahā satāsat bhakābhak satāsat bhakābhak satāsat bhakābhak to Naziya Khan bilā shako shubhā mar jayegi.

Naziya Khan ki himmat nahīn hai Durgesh ke itne prabal, itne mazboot, Hindu sex kicks apni Pakistani Musalmān Choot ke andar lagātār mutawātir bardasht kar sakne ki.

Tujhé Dékhā Tujhé Chāhā Tujhé Chodā Mainé. Aur chodtā rahūn tujhé hai bas yehī duā.

Tujhé Dékhā Tujhé Chāhā Tujhé Chodā Mainé. Aur chodtā rahūn tujhé hai bas yehī duā.

Tujhé Dékhā Tujhé Chāhā Tujhé Chodā Mainé. Aur chodtā rahūn tujhé hai bas yehī duā.

Dékhā?

Theek hai.

Chāhā?

Yeh bhī theek hai.

Chodā?

Yeh bhī theek hai.

Balki bilkul theek hai.

Yahi to chāhtī thī Naziya Khan ki Durgesh use chodé!

Kħūb chodé!

Kħūb kas kas kar chodé!

Lekin tab yeh nahīn jāntī thī Naziya Khan ki Durgesh itnā sexy hai.

Allah!

Durgesh ke Hindusthani Hindu Lund ke uskī Pakistani Musalmān Choot ke andar har Pravesh par Durgesh kā Hindusthani Hindu josh aur bađhtā jā rahā hai.

Lagta hai Durgesh use chod nahīn rahā hai―uskā Hindusthani Hindu Lund Pakistan par ħamlon par ħamle kar rahā hai.

Aur is jange åzeem men Pakistan haar rahā hai aur Hindusthān jeet rahā hai.

Nahīn! Naziya Khan Pakistan ko nahīn haarne degi.

Hindusthān ko nahīn jeetne degi.

Voh muqāblā karégī.

Voh muqāblā karégī.

Merā Hindusthani Hindu Lund Naziya Khan ki Pakistani Musalmān Choot ko cheertā phāđtā huā nirantar aage bađhtā jā rahā thā.

Baar baar!

Baar baar!

Peechhe hattā―

Phir aage bađhtā―

Peechhe hattā―

Phir aage bađhtā―

Naziya Khan ko aesa lag rahā thā jaise uskā dam ab niklā―tab nikla― ab niklā―tab niklā.

Durgesh us par buri taraħ chhāyā huā thā.

Naziya Khan Durgesh ke neeche pisee jā rahī thī.

Taubah! Taubah!

Allah meri taubah!

Taubah! Taubah!

Allah meri taubah!

Yeh Durgesh kā Hindusthani Hindu Lund hai ya koī automatic piston?

Uskī Pakistani Musalmān Choot sansanāne lag gaī hai andar se.

Itne lambe itne mote aur itne mazboot lund ke constant persistent praveshon par Pravesh mazaq nahīn hain.

Naziya Khan ko aesa lag rahā thā jaise uskī Pakistani Musalmān Choot ke andar merā Hindusthani Hindu Lund na samā rahā ho―

Uskī Pakistani Musalmān Choot ko dandā dālkar phāđā jā rahā ho.

12 inch lambā 5 inch motā dandā.

Iron rod.

Steel rod!

Yā Allah Rabbil åālmīn!

Apni choot ke paas kuchhh garm garm sa maħsoos huā Naziya Khan ko.

Use samajhte der na lagi ki is bheeshañ Hindusthani Hindu Lund ki bheeshañ chudāī se uskī Pakistani Musalmān Choot phat gaī hai aur kħoon bah rahā hai.

Naziya Khan ki aankhon men aansū aa gaye.

Agli hi thokar men―

Hindusthani Hindu Lund Pakistani Musalmān raħam se jā takrāyā.

Uf Allah!

Takleef kā zabardasht jhonkā uthā.

Poora Pakistani Musalmān raħam hil gayā.

Naziya Khan ko lagā main vāqaåee use chod chod kar maar dālūngā.

Uskī ħaseen Pakistani Musalmān aankhen buri taraħ chhalchhalā aaīn.

Kintu thođī der båd hi―

Naziya Khan ki dilkash ħaseen Pakistani Musalmān aankhon se aansū ghāyab ho chuke the―aur Naziya Khan Bahutmaze se siskārī chhođ rahī thī.

Merā Hindusthani Hindu Lund ab Naziya Khan ko apni Pakistani Musalmān Choot ke andar beħad achchhā lag rahā thā.

Pakistani Musalmān Choot jaise ab raqs karne lag gaī thī.

Apne donon vazandār Pakistani Musalmān koolhe uthā uthā kar chudvāné lag gaī ab Naziya Khan mujhse.

Sāth hi sāth mujhe protsāhit bhī karne lagi voh.

“Chodo―āhā―chodo Durgesh!-―Chodo Meri Jān! Tumne apna Hindusthani Hindu Lund merī Pakistani Musalmān Choot ke andar dālā hai ya jaan daal di hai merī Pakistani Musalmān Choot ke andar―Chodo Pyāré!-― Jee bharkar chodo―Jis taraħ chaho―Ulat pulat kar chodo―”

Maine Naziya Khan ko uthā kar farsh par rukoo’ men jhukā diyā.

Shaitānī mastiyon men ek meethā madhur qahqahā lagāyā Naziya Khan ne.

“Wāh! Is sex position men to mazā aa gayā. Mere nange Pakistani Musalmān koolhe tumhārī nagn Hindu Purush god men samā rahe hain baar baar―Chodo―Kaskar chodo―”

Itnā uttejit kar diyā thā Naziya Khan kī in anāđī ħarkaton ne mujhe ki voh kyā kah rahī hai, kyā bol rahī hai, kuchhh sunāī nahīn de rahā thā mujhe.

Mujhe to keval Naziya Khan ki dilkash choost kasi huī Pakistani Musalmān Choot dikhāī de rahī thī.

Main merā Hindusthani Hindu Lund baahar kheenchta, phir sađsađā kar dann se Naziya Khan ki Pakistani Musalmān Choot men jađ tak ghuseđ detā.

Voh dandanātā huā seedha Naziya Khan ke Pakistani Musalmān raħam se takrā jata.

Pakistani Musalmān Choot sansanā rahī thī.

Chodan sangeet goonjne lag gayā thā.

Uskī nashīlī tarnagen vātāvarañ men phailne lag gaī thin.

Sapp―Sapā―sapp―

Pakch―pakch―

“Aur chodo mere Rājā Piyā! Aur chodo mere Hindu Piyā! Durgesh! Chodo apni Muslim Naziya ko―Mere Pakistani Musalmān jism ke Hindusthani Hindu mālik―Chodo apni Pakistani Musalmān laundī ko― Chodo apni Pakistani Musalmān kaneez ko― Chodo apni Pakistani Musalmān dasī ko―Naziya Khan tumhārī Pakistani Musalmān laundī hai mere Hindusthani Hindu Piyā! Durgesh! Meri Jān! Naziya Khan tumhārī Pakistani Musalmān kameez hai. Tumhārī Pakistani Musalmān dasī hai Naziya Khan. “

Pakistani Musalmān Choot Hindusthani Hindu Lund satak rahī thī, nigal rahī thī, ugal rahī thī aur phir punah satak rahī thī, nigal rahī thī.

“Chodtā hūn Meri Jān! Naziya Khan!”Main kichkichā kichkichākar Naziya Khan ko chodtā huā bolā, “Aur?”

Uske donon mount everest ki taraħ tane hué Pakistani Musalmān uroz mere donon haathon se pakađ rakhe the maine aur aavesh men kas kas kar āghāton par āghāt lagaye chalā jā rahā thā.

“Aur―” Naziya Khan Shaitānī mastiyon men bolī.

“Aur?”

“Aur.”

Merā Hindusthani Hindu Lund kas kas kar Naziya Khan ki Pakistani Musalmān Choot ki yātrā kar rahā thā.

“Allah! Allah! mere Allah! mere mālik! Itnā lutf to mujhe kabhī kħvābon men bhī ħāsil nahīn huā thā.” Naziya Khan mastiyon men apni aankhen moondti huī bolī.

Maine uskī donon mundi huī ħaseen Pakistani Musalmān aankhen choom lin.

“Aaj pratyax ħāsil kar le Sālī!”

“Aaj? Sirf aaj? Ab mujhe yeh lutf zindgi bhar chāhiyé! Ab samajh men āyā ki hum sab ki sab Årab Muslimāt aur Other Muslimāt kyon tum par is buri taraħ marti hain. Aré! Tum mere Pakistani Musalmān uroz, mere Pakistani Musalmān boobs, to aur kas kar dabāo―peeskar rakh do kambakħton ko―”

“Le Sālī! Le!”

“Wāh!-― isī taraħ ―āh―āhā―ahāhāhāhā―Chode jao―”

Mastiyon men apni Pakistani Musalmān Choot peechhe ki taraf chalāne lagi Naziya Khan.

Merā Hindusthani Hindu Lund baar baar uskī Pakistani Musalmān Choot men jađ tak samā samā kar vileen ho rahā thā.

Uske donon sudaul gore nange chikne Pakistani Musalmān koolhe baar baar merī nagn Hindu Purush god men buri taraħ kas kas kar samā rahe the.

Naziya Khan muskurā rahī thī.

Hans rahī thī.

Khilkhilā rahī thī.

Aur―meethe qahqahe lagā rahī thī baar baar mastiyon men.

Main jee bharkar Naziya Khan ko chod rahā thā.

Naziya Khan jee bharkar mujhse chudvā rahī thī.

Phir main sar ke baalon se lekar pairon ke talvon tak nangi Naziya Khan ko merī sarvathā nagn Hindu Purush god men lekar khađā ho gayā.

Doobti si āvāz nikli Naziya Khan ke munh se.

“Chodo―Ruk kyon gaye?-―Chodo Durgesh! Please! Please! Meri Jān! Mere Pakistani Musalmān jism ke Hindusthani Hindu mālik!

‘Aaj chodo mujhe kaskar

yeh ijāzat hai tumhen,

mujhko chodo

merī rag rag men sharāré bhar do

Mere sartaj! Merī rooħ men rahne wāle!

Main tumhārī hūn merī choot ke andar kar do

Yeh tumhārā jo Hindu Lund itnā pyārā hai

Isse qismat merī likh do mujhe pāgal kar do.’

―”

“Naziya!”

“Merī Pakistani Musalmān Choot pasand nahīn aaī kyā tumhen?”

“Beħad pasand aaī hai, Meri Jān! Naziya Khan! Tanik āsan badal rahā hūn.”

“Jaldī badlo. Yā Allah! Yā Kħātooné Jannat Ħazrat Saiyadā Fātimā razee Allāhu tåālā ånhā! Yā Muħammads ―”

Maine khađé khađé hi Naziya Khan ke donon pair mođkar merī sarvathā nagn Hindu kamar ke aas paas phansā diye.

“Kyā kar rahe ho? Tumhārā Hindusthani Hindu Lund kahān hai?” Mastiyon ki behoshi men Naziya Khan ko kuchhh nahīn soojh rahā thā.

“Teri Pakistani Musalmān Choot ke andar hi hai, Meri Jān!” Maine chatākħ patākħ choom liyā Naziya Khan ko.

“Kahān hai? Patā hi nahīn chal rahā hai.”

“Shishnāgr andar hai. Båqī baahar hai.”

“To jađ tak andar karo Bābā! Baahar kyā kar rahā hai voh? Usse kaho fauran ghar vapas lauté. No more āvārāgardī.”

“As you please my Pakistani Musalmān sweet heart!” Maine kahā aur ek āghāt lagāyā kas kar.

Kasi huī Pakistani Musalmān Choot ke andar merā Hindusthani Hindu Lund ek hi vaar men deevar men kisi keel ki taraħ thunktā chalā gayā.

Naziya Khan ki chīkħ nikal gaī.

“Āh! Allaaaaah!”

“Kyā huā?”

“Bahutlambā hai tumhārā―Bahutmotā hai.”

“Achchhā lag rahā hai?”

“Bepanāh achchhā lag rahā hai―Be-intihā achchhā lag rahā hai―Pélooooooooooo―”

Maine phir pelā.

Phanphanātā huā merā Hindusthani Hindu Lund Naziya Khan ki Pakistani Musalmān Choot ke andar punah jađ tak jā baithā.

Naziya Khan samajh gaī thī ki main ek professional chodne wala hūn aur chodnā vastutah merā profession hai.

Dr. Fareedā Jalāl Sheikħ ke bare men jo kuchhh bataya thā Shāheen Khan ne use, usse yah samajh saknā sarvathā āsān thā ki main keval ek kāmyābtareen Freelance Professional Writer  mātr nahīn hūn, ek kāmyābtareen Professional Sex therapist bhī hūn jiskī fees afford kar saknā har kisi ke bas ki baat nahīn hai.

Uskī samajh men yeh nahīn aa rahā thā ki aakħir main ‘Film Apsarā’ kā editor hone ki service kyon kar rahā hūn.

Afshān Siddiqui se use yeh bhī patā chal chukā thā ki kuchhh Årabian film industrialists merī positive full length Blue Films bhī banāté hain jinke profit kā ek definite percentage bhī mujhe milta hai.

Itni chhoŧī   si ůmr men itni sāđī kāmyābiyān?

Naziya Khan chakit thī.

Jhoolā jhoolte hué chudvāné lagi Naziya Khan mujhse.

Main khađā thā aur Naziya Khan mere gale men apni donon Pakistani Musalmān bahnen dālé jhool rahī thī.

Shāheen Khan ne fakħr ke sāth comment kiyā thā.

‘Musalmān Durgesh se nahīn jeet sakte. Imām Al Aħmad Al Kāmil has declared that Durgesh is Imām Mahdi.’

Apne donon pairon ko ab kħud apni taraf se bhī merī sarvathā nagn Hindu Purush kamar ke ird gird phansa liyā thā Naziya Khan ne.

Phach phachā phach!

Phach phachā phach!

Merā Hindusthani Hindu Lund tezi se andar baahar aur phir andar ho rahā thā.

Jhoomti huī aur jhoolti huī Naziya Khan ki masti apne charamotkarsh par pahunch rahī thī.

Yeh hosh tak nahīn rah gayā thā use ki voh is vaqt Pakistan men nahīn Hindusthān men hai. Apni kħālā ke yahan aaī huī hai aur ek Hindu use chod rahā hai.

Mere Hindu hone se use koī problem nahīn thā.

Naziya Khan un Musalmān lađkiyon aur un Musalmān åuraton men se thī jo ek Islamic country men paidā hone, vahin parvarish pāne aur vahin rahne ki vajah se traditional Musalmān  mardon ki mentality ko kħūb achchhī taraħ jāntī aur samajhtī thin.

Musalmānon ko voh heejđā na keval samajhtī thī balki khulkar aesa kahtī bhī thī.

Uskī rāý thi―Purush sirf Hindu hote hain.

Musalmān lađkiyān aur Musalmān åuraten sirf Hindu Purushon ke liye bani hain.

Hindu Purushon ke ålāvā aur kisi ko Musalmān lađkiyon aur Musalmān åuraton ko chodne kā ħaq nahīn hai.

Musalmān raħam men sirf Hindu Vīrý, sirf Hindu Sperm hi girna chāhiyé.

Naziya Khan un Musalmān lađkiyon aur un Musalmān åuraton men se thī jo Musalmānon ke sāth normal behavior bhī karne ke liye tayyār nahīn thin.

Unhen apne liye Hindu Purush chāhiyé thā bas!

Iske båd Musalmān mardon kā kyā hotā thā isse unhen koī matlab nahīn thā.

They hated Muslim males more than they hated anybody else.

Naziya Khan mastiyon men hai aur jab tak uskī mastiyān main mere Hindusthani Hindu Lund se poori taraħ tr’pt nahīn kar dūngā voh even normal bhī nahīn hogi yeh main kħūb achchhī taraħ janta thā.

Abhi Naziya Khan ko keval merā Hindusthani Hindu Lund chāhiyé―jee bharkar chāhiyé ―kas kas kar chāhiyé aur har baar poora jađ tak chāhiyé.

Naziya Khan bađbađā rahī thī.

“Chode jāo, Rājā! Durgesh! Mere Hindu Piyā! Meri Jān! Mere pyaare! Maza aa rahā hai. Bepanāh lutf aa rahā hai― bepanāh lazzat ħāsil ho rahī hai.”

Main Naziya Khan ke donon nange ħaseen sudaul Pakistani Musalmān koolhe sahlā rahā thā, aur nirantar chodé jā rahā thā use!

Uskī pratyék baat par mere Hindusthani Hindu Lund kā ek sashakt āghāt lagata main uskī Pakistani Musalmān Choot ke andar aur uskī Pakistani Musalmān Choot kħarbooje ki phaank ki taraħ phattī chalī jātī.

Pahli baar merā Hindusthani Hindu Lund andar pravisht karne men paréshānī huī thī mujhe kintu ab Naziya Khan ki Pakistani Musalmān Choot ne juice chhođnā shurū kar diyā thā isliye merā Hindusthani Hindu Lund ab satāsat bhakābhak andar baahar andar ho rahā thā.

Kuchhh der tak to yūnhī chudvātī rahī Naziya Khan mujhse, phir usne bhī apne Pakistani Musalmān koolhe uchhāl uchhāl kar vaar karne shurū kar diye.

Lagbhag sāth sattar āghāton ke båd Naziya Khan daant par daant jamākar mujhse chipak gaī.

Uskī Pakistani Musalmān Choot tezi se sikuđne lagi thī.

Pakistani Musalmān Choot ki phaankhon ne mere Hindusthani Hindu Lund ko uskī jađ par kaskar pakađ liyā thā.

Tabhī maine bhī ek sashakt āghāt lagāyā aur Naziya Khan ke Pakistani Musalmān koolhon ko pakadkar use bheench liyā.

Naziya Khan burī taraħ chhalchhalāné lag gaī.

Apni gardan mere kandhe par ek taraf daal di usne.

Vaar bharpoor huā thā.

Aur iske sāth hi mere Hindusthani Hindu Lund ne bhī apnā Hindu vīrý chhođ diyā thā.

Naziya Khan ko aesa lag rahā thā jaise uskī Pakistani Musalmān Choot ke andar merā Hindu Veerý nahīn, pratyut amr’t baras rahā ho, aabe ħayāt gir rahā ho.

Voh burī taraħ kaskar chipak gaī mujhse.

Ab Naziya Khan mujhe choom rahī thī.

Pyār kar rahī thī Naziya Khan mujhe.

“Shukriyā! Shukriyā Meri Jān! Tumhāré Hindusthani Hindu Lund ne aaj mujhe nihāl kar diyā. Āh! Wāh! Merī Pakistani Musalmān Choot abhī tak bhartī chalī jā rahī hai tumhāré Hindu Veerý se, tumhāré Hindu Sperm se― bhartī chalī jā rahī hai― bhartī chalī jā rahī hai. Āh! Wāh! Bhar gai― ab tumhārā Hindu Sperm mere Pakistani Musalmān raħam ke andar gir rahā hai. Mere Pakistani Musalmān raħam men samā rahā hai.”

Main muskurāyā.

“Sālī! Khub kħush ho rahī hai?”

“Tum nahīn ho rahe ho kħush?”Naziya Khan ne mere Hindu Purush netron men jhānkā.

“Main bhī ho rahā hūn kintu tū mujhse bhī kahin zyādah kħush hai. Bahut― Bahut zyādah kħush hai.”

“Voh to natural hai na! Mere liye yeh pahli baar hai. Tum to lātādād Musalmān lađkiyon aur lātādād Musalmān åuraton ko chod chuke ho apni is chhoŧī   si ůmr men hi.”

“Aur yadi garbhvatī ho gaī to?” Is baar maine bhī Naziya Khan ke beħad ħaseen Pakistani Musalmān aankhon men jhānkā.

“Aré! To kyā tum mujhe kabhī apne beton ki ammi hi nahīn banné doge?”

“Bannā! Jitne beton ki ammi bannā chāhtī ho, zarror bannā.”

“Phir?”

“Abhi nahīn. Pāgal hai kya?”

“Kyā matlab?”

“Abhi se hi, 21 saal ki ůmr men ammi ban jayegi to tere jawani ke arman kab niklenge?”

“Kyon? Mere ammi bante hi tum mujhe chodnā band kar doge kyā?”

“Aré! main to tujhé jeevan bhar chodnā band nahīn band karne wala.”

“To phir problem kyā hai?”

Kintu iske pahle ki main Naziya Khan ke is savāl kā jawāb de patā, Shāheen Khan kisi aandhī toofān ki taraħ andar dakhil huī.

Andar aate hi usne Naziya Khan ki balāyen le līn.

“Wāh! Wāh! Wāh! Mār liyā maidān? Harā diyā Tamām Muslimātchod Hindu Piyā ko.”

“Phir aa gaī saali bakvās karne!” Main jhunjhla kar bolā, “Maine chod lin tamām Muslimāt jo tū mujhe Tamām Muslimātchod Hindu Piyā kahā kartī hai?”

“Aaj nahīn to kal chod loge!” Shāheen Khan mujhe aankh maar kar bolī, “Tumhen kaun sa kisi Muslimā ke paas jana hai, use chodne ke liye? Mujhe chodne mere paas aaye the kyā tum? Merī Chūt men khujlī uthi, main tumhāré paas gaī aur maine tumhen chod dālā.”

“Shāheen Khan! Merī pyārī Indian Muslim rāħte lund! Sab tere jaisi bahādur nahīn hotin.”

“Voh to main bhī jāntī hūn ki har koī Babbar Shernī nahīn hoti―”

“Ae!” Naziya Khan ne use tonkā, “Zabān sambhāl ke! Zabān sambhāl ke!”

“Bhāī main Pakistan ki baat nahīn kar rahī. Chalo, māné lete hain ki tere Pakistan men har koī Babbar Shernī hoti hai.”

“Māné lete hain kā kyā matlab? Māné lete hain kā kyā matlab? Aré! Kambakħt! Main teri aankhon ke sāmne, Pakistan se tere Hindusthān aa kar, tere ghar men ghus kar tere Hindu Kħasam ko chod rahī hūn. Sharm kar. Tum Indian Muslimāt ke paas Chūt nahīn hai kyā?”

“Taubah! Taubah! Durgesh!” Shāheen Khan ne fauran merī taraf dékhā, “Dekho to! Kitni besharm hai yeh?  Pakistan se aakar yahan hamare Hindusthān men tumse chudvā rahī hai. Saalé! Pakistani nāmard kuchhh nahīn kar sake! Is par kħud sharmindā hone ki jagah ulte mujhe sharmindā karne ki koshish kar rahī hai. Allah! Allah! Māshā Allah! Subħān Allah! Wāh! Kyā andaz hai Naziya Khan! Jamī rah! Jamī rah!”

Naziya Khan Shāheen Khan ko aankh maar kar muskurāī.

Savere phir Shāheen Khan kisi aandhi toofan ki taraħ vahan daakħil huī.

Iske pahle ki voh kuchhh bolti, maine muskurakar poochha.

“Kyā ho gayā? Aag lag gaī kaheen jo is taraħ kisi aandhi toofan ki taraħ―”

Merā vāký poora ho sakne ke pahle hi Shāheen Khan bol pađī.

“Haan! Merī―”

Maine uskā munh dabochkar use zabardashti doosre kamre men kheench liyā.

“Pāgal ho gaī hai kyā Sālī? Kyā bolne jā rahī thī sabke saamne?”

“Tumne kyā poochha thā?”

“Kyā ho gayā? Aag lag gaī kaheen jo is taraħ kisi aandhi toofan ki taraħ―”

“Usi kā jawab de rahī thī main. Haan! Merī Chūt men aag lagi huī hai.”

“Sālī! Savere savere?”

“Kyon? Aesa kyā tumhare Ved men likha huā hai ki hum Musalmān lađkiyon ki chooton men savere savere aag nahīn lag sakti?”

“Shāheen ki bachchī!”

“Tum mujhe Satish ki property samajhna band karo, samjhe?”

“Shāheen darling!” Main pyār bhare svar men bolā, “Ghalti ho gaī usse. Ab kħatm bhī karo na yeh qissā.”

“Aesi ghalti tum se kyon nahīn hoti kabhī?”

“Paanchon anguliyan ek barabar nahīn hotin, yaar!”

“Main ab tumhen chod chuki. Satish mujhe satisfy nahīn kar sakta ab.”

“Shāheen!”

“Tumhārā poore bārah inch lambā aur poore paanch inch motā hai.”

Maine bebasi se uski taraf dekha.

“Aur Satish kā?”

“Uskā bhī lambā hai aur motā bhī. Lekin itna nahīn.”

“Ab tujhe poore bārah inch lambā aur poore paanch inch motā chāhiyé?”

“Mujhe sirf tumhārā chāhiyé. Main tumse kam kisi par samjhauta karne ke liye raazi nahīn.”

“Shāheen!”

“Dekho mujhe pāgal mat banao apne liye.” Shāheen Khan kichkichākar bolī, “Vallāh! Main tumhen chaurahe par nanga kar doongi aur vahin chodne lag jāūngī tumhen.”

“Yånī Satish ko måāf nahīn karegi?”

“Aré! Tum mere ho ya Satish ke?” Shāheen Khan punah kichkichākar bolī.

Tabhī bāhar se Nāzish Khan ki āvāz sunāī pađī.

“Bājī! Shāheen Bājī! Mujhe aapse Bahutzaroori kaam hai. Ek minute ke liye baahar aakar phir chali jaaiye!”

Shāheen Khan phunphkārī.

“Is kambakħt ko kyā ho gayā?”

Main muskurākar palang par baith gayā.

“Chhoŧī   bahan hai teri. Jaa Sun Kar aa.”

“Bhaagna mat!”

“Sālī! Tū bahar se darvāzā band kar le!”

Shāheen Khan usi taraħ kisi aandhi toofan ki taraħ baahar nikli aur darvāzā usne sachmuch hi band kar liyā baahar se.

Arthāt Satish ko xamā karne kā uskā koī irādā nahīn thā.

Maine ek saans khīnchī aur chupchāp palang ke sirhaane se tik gayā.

“Kaun si qayāmat aa gaī?” Baahar Shāheen Khan ħalaq phāđkar chīkħī.

Chapter 4

—————————————————————————–—————–

More creative adult sex in Hindi/Urdu from Durgesh:

1. Tujhé Dékhā Tujhé Chāhā: 1

2. Tujhé Dékhā Tujhé Chāhā: 2

3. Tujhé Dékhā Tujhé Chāhā: 3

4. Tujhé Dékhā Tujhé Chāhā: 4

5.Tujhé Dékhā Tujhé Chāhā: 5

6. Tujhé Dékhā Tujhé Chāhā: 6

5. Tujhé Dékhā Tujhé Chāhā: 7

7. Tujhé Dékhā Tujhé Chāhā: 8

8. Karwā Chauth kā Rozā

9. Mérā Piyā ghar āyā,Yā Allah! Uiiii!-1

10. Mérā Piyā ghar āyā,Yā Allah! Uiiii!-2

11. Durgesh Sidrah Aħmad aur uski Bhābhījān-1

12. Durgesh Sidrah Aħmad aur uski Bhābhījān-2

13. Eidul Fitr-1

14. Mérī mubārakbād qabool farmāýén, Ħazrat!

15. Méré Māmūzād Cousin kī Sasurāl mein main

فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ16Fabiayyi ālāi Rabbikumā tukazzibāni?’

17. Ahal-e-Bait-1

18. Main térī dīvānī

19. Al Jihad: No incest: 1

20. Buniyādī insānī ħaq

21. Majājī Kħudā: 1

22. Majājī Kħudā: 2

23. Majājī Kħudā:3

24. Majājī Kħudā:4

25. Majājī Kħudā: 5

26. Majājī Kħudā: 6

27. Pyār na dékhé ůmr:1

28. Pyār na dékhé ůmr:2

29. Pyār na dékhé ůmr:3

30. Pyār na dékhé ůmr:4

31. Pyār na dékhé ůmr:5

———————————————————————————————————————————–

More Creative Adult Sex in English from Durgesh

1. Bahoo Bégum

2. The obsession

3 The daughters and wife of my Musalmān friend

4.The Extramarital affair: Durgesh Åāýéshah Siddīqah:Social Service

5.   Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–1

6. Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–2

7. Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–3

8. Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–4

9. Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–5

10. Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–6

11. Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–7

12. Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–8

13. Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–9

14. Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–10

15. Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–11

16. Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–12

17. Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–13

18. Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–14

19. Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–15

20. Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–16

21. Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–17

22. Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–18

23. Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–19

24. Årab Mahā Bhārat: 1/18: ‘Ādi Parv: Saůūdī Årabia’–20

25. A deserving unfaithfulness

26. A deserving unfaithfulness-2

27. Yåqūb Family-1

28. They conspired against me

29. A secret Smile

30. A new young wife at sixty

31. My dad’s new Musalmān wife

32. The Beaming Knowledge

33. The three pregnants-1

34. The three pregnants-2

35. In the Moonlight

36. Sālī, Ammījān!

37. Now entirely secured and safe

38. She needed me extremely

39. Al Jihād fil Durgesh fī sabīlillāh

40. Kħadījah Åbdullah Bājī  seduced me

41. Her Brilliant Decisions-1

42. Her Brilliant Decisions-2

43. Her Brilliant Decisions-3

44. Her Brilliant Decisions-4

45. No Hindu, Please!

46. Only Hindus, Please!

47. Scintillating Ammī and daughter

48. I do hate hypocrisy

49. I still love Durgesh, with immense pride

50. Hell, I revolt

51. She loved me all along

52. She told the untold-1

53. Arātīyato ni dahāti Vedah: The untold history of our freedom fight-1

54. Making love and understanding everything

55. We both, Nādirah, and Arzumand, love Durgesh

56. After the death of my husband

57. The everbest wives-1

58. Ultimately, I’m an Ammī now

59. The most memorable Eidī of her life

60. It was 24×7, that was all we three cared

61. You are the best. You don’t know

62. I’m not defeated even yet-1

63. Misunderstanding: Everyone thought she’s my wife

64. Yūsuf or Kr’shñ?-1

65. Kħadījah Durgesh Åāyeshah:  I Lost My Sister And Wife To Durgesh

66. A rapist Hindu Piya-1

67. Åli Muħammad Satyarthi-1

68. I love my wife Kħadījah Muħammad

69. Raziyah Akbar Aurangzeb-1

70. I live with him

71. The only man she loved

72. The Ammījān, Durgesh and her daughter: It was my duty-1

73. The Ammījān, Durgesh and her daughter: It was my duty-2

74. The Ammījān, Durgesh and her daughter: It was my duty-3

75. The Ammījān, Durgesh and her daughter: It was my duty-4

76. My Hindu Dad’s two Musalmān Wives

77. It all happened just naturally-1

78. It all happened just naturally-2

79. Under Open Sky

80. Ammī the competent

75. Sixty One Eighteen in Love-1

76. Sixty One Eighteen in Love-2

77. Sixty One Eighteen in Love-3

78. Sixty One Eighteen in Love-4

79. Sixty One Eighteen in Love-5

80. Sixty One Eighteen in Love-6

81. Sixty One Eighteen in Love-7

82. Sixty One Eighteen in Love-8

83. Sixty One Eighteen in Love-9

84. Sixty One Eighteen in Love-10

85. Sixty One Eighteen in Love-11

86. Sixty One Eighteen in Love-12

87. Sixty One Eighteen in Love-13

88. Sixty One Eighteen in Love-14

89. Sixty One Eighteen in Love-15

90.Ashvinātam intimacy-1

91.Ashvinātam intimacy-2

92. Three sons three Ammīs

93. Ahl-Al Bayt 1: College tour

94. Ahl-Al Bayt 2: The Aftereffect

95. Ahl-Al Bayt 3: The Aftereffect

96. Ahl-Al Bayt 4: Satisfaction

97. Ahl-Al Bayt 5: The Surprising Rest

98.  Ahl-Al Bayt 6: The Nude Day Arranged

99. Ahl-Al Bayt 7

100. Ahl-Al Bayt 8: The Uncut Hindu Obsession

101. Ahl-Al Bayt 9:The Obsession Continued

102. Ahl-Al Bayt 10: The Obsession Still Continued

103. Ahl-Al Bayt 11: One More Obsession

104. Ahl-Al Bayt 12: Obsession One More

105. Ahl-Al Bayt 13

106. Ahl-Al Bayt 14

107. Ahl-Al Bayt 15

108. Ahl-Al Bayt 16

109. Ahl-Al Bayt 17

110. Ahl-Al Bayt 18

111.Ahl-Al Bayt 19

112. Ahl-Al Bayt 20

113. Ahl-Al Bayt 21

114. Ahl-Al Bayt 22

115. Ahl-Al Bayt 23

116. Ahl-Al Bayt 24

117. Ahl-Al Bayt 25

118. Ahl-Al Bayt 26

119. Ahl-Al Bayt 27

120. Ahl-Al Bayt 28

121. Ahl-Al Bayt 29

122. Ahl-Al Bayt 30

123. The everincreasing infinite lust

124. The women in my life

125. My Social Service: My Sex Empire: Durgesh

127.  A Deep Conflict-1

128. I’m never ashamed of it

129. Jahān Ārā Aurangzeb Bājī and a Fools’ Paradise

130. Durgesh Åāýéshah Siddīqah: Social Service: 1

131. Durgesh Åāýéshah Siddīqah: Social Service: 2

132. Durgesh Åāýéshah Siddīqah: Social Service: 3

133.  Durgesh Åāýéshah Siddīqah: Social Service: 4

134. Durgesh Åāýéshah Siddīqah: Social Service: 5

135. Durgesh Sidrah: One more mastermind:1

136. Durgesh Sidrah: One more mastermind:2

137. Durgesh Sidrah: One more mastermind:3

138. Durgesh Sidrah: One more mastermind:4

139.Durgesh Sidrah: One more mastermind:5

140. Durgesh Sidrah: One more mastermind:6

141. Durgesh Sidrah: One more mastermind:7

142. Durgesh Sidrah: One more mastermind:8

143. Durgesh Sidrah: One more mastermind:9

144. They both serve me now

145. She protested

146. Durgesh Fātimah: A Day at the Beach

147. The threesome

148. You’ve proved your titles true

149. The Chairman: 1

150. The Chairman: 2

151. The Chairman: 3

152. The Chairman: 4

153. The Chairman: 5

154. An Underworld Don: 1

155. An Underworld Don: 2

156. An Underworld Don: 3

157. An Underworld Don: 4

158. An Underworld Don: 5

159. An Underworld Don: 6

160. An Underworld Don: 7

161. An Underworld Don: 8

162. An Underworld Don: 9

163. An Underworld Don: 10

164. Age no bar: 1

165. Age no bar: 2

166. The Absolute Surrender

167. Her Ultimate Decision: 1

168. Her Ultimate Decision: 2

175. Her Ultimate Decision : 3

175. The Extent: 1
176. The Extent: 2

177. The Extent: 3

178. The Extent: 4

179. The Extent: 5

180. The Extent: 6

181. The Extent: 7

————————————————————————————————

More Science Fictions from DSM Satyarthi:

1. The Foundation Story Coninued: Chapter 1

2.  The Foundation Story Coninued: Chapter 2

3.  The Foundation Story Coninued: Chapter 3

4 . The Foundation Story Continued: Chapter 4

5. The Foundation Story Continued: Chapter 5

6. The Foundation Story Continued: Chapter 6

7. The Foundation Story Continued: Chapter 7
8. The Foundation Story Continued: Chapter 8

9. The Foundation Story Continued: Chapter 9

10. The Foundation Story Continued: Chapter 10

11. The Foundation Story Continued: Chapter 11

12. The Foundation Story Continued: Chapter 12

13. The Foundation story continued: Chapter 13

14. Prelude to Ten Commandments-1

15. Prelude to Ten Commandments-2

16. Prelude to Ten Commandments-3

——————————————————————–———————–

Commentary on Ved from DSM Satyarthi:

1. R’gved: Mandal 1| Sookt 1| Mantr 1

2. R’gved: Mandal 1| Sookt 1| Mantr 2

3. R’gved: Mandal 1| Sookt 5| Mantr 3

4. R’gved: Mandal 1| Sookt 5| Mantr 3

5. R’gved: Mandal 1| Sookt 7| Mantr 5

6. R’gved: Mandal 1| Sookt 7| Mantr 8

4. R’gved: Mandal 1| Sookt 19| Mantr 1

5. R’gved: Mandal 1| Sookt 19| Mantr 2

6. R’gved: Mandal 1| Sookt 19| Mantr 3

7. R’gved: Mandal 1| Sookt 19| Mantr 4

8. R’gved: Mandal 1| Sookt 19| Mantr 5

9. R’gved: Mandal 1| Sookt 19| Mantr 6

10. R’gved: Mandal 1| Sookt 19| Mantr 7

11. R’gved: Mandal 1| Sookt 19| Mantr 8

12.R’gved: Mandal 1| Sookt 19| Mantr 9

13. R’gved: Mandal 1| Sookt 58| Mantr 6

14. R’gved: Mandal 1| Sookt 164| Mantr 20

15. R’gved: Mandal 1| Sookt 164| Mantr 46

16. R’gved: Mandal 2| Sookt 1| Mantr 1

17 R’gved: Mandal 3| Sookt 1| Mantr 1

18. R’gved: Mandal 3| Sookt 6| Mantr 2

19. R’gved: Mandal 4| Sookt 1| Mantr 1

20. R’gved: Mandal 4| Sookt 26| Mantr 2

21. R’gved: Mandal 5| Sookt 1| Mantr 1

22. R’gved: Mandal 6| Sookt 1| Mantr 1

23. R’gved: Mandal 7| Sookt 1| Mantr 1

24. R’gved: Mandal 8| Sookt 1| Mantr 1

25. R’gved: Mandal 9| Sookt 1| Mantr 1

26. R’gved: Mandal 9| Sookt 63| Mantr 4-5

27. R’gved: Mandal 10| Sookt 1| Mantr 1

28. R’gved: Mandal 10| Sookt 85| Mantr 42

29. Yajurved: Adhyaay’ 1| Mantr 1

30. Yajurved: Adhyaay’ 1| Mantr 2

31. Yajurved: Adhyaay’ 1| Mantr 3

32. Yajurved: Adhyaay’ 1| Mantr 4

33. Yajurved: Adhyaay’ 11| Mantr 1

34. Yajurved: Adhyaay’ 13| Mantr 4

35. Yajurved: Adhyaay’ 23| Mantr 3

36. Yajurved: Adhyaay’ 31| Mantr 18

37. Yajurved: Adhyaay’ 40| Mantr2

38. Yajurved: Adhyaay’ 40| Mantr8

39. Saamved: Mantr 1

40. Sāmved: Mantr 115

41. Sāmved: Mantr 641: Mahānāmnyārchik| 1

42. Sāmved: Mantr 650: Mahānāmnyārchik| 10

43. Sāmved: Mantr 651: Uttarārchik

44. Atharv Ved: Kaand 1| Sookt 1| Mantr 1

45.  Atharv Ved: Kānd 3| Sookt 30| Mantr 3

46. Atharv Ved: Kānd 3| Sookt 30| Mantr 4

47. Atharv Ved: Kānd 3| Sookt 30| Mantr 6

48. Atharv Ved: Kānd 4| Sookt 4| Mantr 6

49. Atharv Ved: Kānd 4| Sookt 4| Mantr 7

50. Atharv Ved: Kānd 4| Sookt 4| Mantr 8

51. Atharv Ved: Kaand 4| Sookt 13| Mantr 1

52. Atharv Ved: Kaand 8| Sookt 1| Mantr 6

53. Atharv Ved: Kaand 8| Sookt 4| Mantr 22

54.  Atharv Ved: Kaand 14| Sookt 1| Mantr 22

55. Atharv Ved: Kaand 14| Sookt 2| Mantr 25

 


5 Comments on “Tujhé Dékhā Tujhé Chāhā-3”

  1. […] Dr. Farīdah Jalāl Sheikħ smiled at me. […]

  2. […] Dr. Farīdah Jalāl Sheikħ had told me, […]


Leave a comment